- διαβάσης
- Έκχυτο πυριγενές πέτρωμα της οικογένειας των διαβασών, μελαφυρών και βασαλτών. Είναι χονδροκοκκώδες έως λεπτοκοκκώδες πέτρωμα. Παλαιότερα θεωρούσαν ότι οι δ. ήταν παλαιοηφαιστειακοί σχηματισμοί που δημιουργήθηκαν στις αρχές του παλαιοζωικού αιώνα. Η συστηματική τους κατάταξη παρουσιάζει ακόμα προβλήματα. Επικρατέστερη είναι η άποψη ότι οι δ. είναι έκχυτα πετρώματα που σχηματίστηκαν μέσα σε υποθαλάσσια γεωσύγκλινα, υπό ειδικές συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης –πιθανόν μέσα σε φλέβες– και γι’ αυτό η σειρά κρυστάλλωσης των ορυκτών εμφανίζεται ανεστραμμένη: εδώ οι ιδιόμορφοι κρύσταλλοι είναι πλαγιόκλαστα, που σχηματίζουν ένα σύμπλεγμα, ενώ οι κρύσταλλοι του αυγίτη που συμπληρώνουν τα κενά θα έπρεπε κανονικά να έχουν κρυσταλλωθεί πρώτοι. Παρουσιάζουν δηλαδή τυπικό οφειτικό ιστό, ο οποίος είναι και το κύριο χαρακτηριστικό τους, και όχι πορφυριτικό, όπως τα ηφαιστειογενή πετρώματα.
Τα συστατικά τους στοιχεία είναι ασβεστονατριούχοι άστριοι κυρίως (πλαγιόκλαστα) και αυγίτης (πυρόξενος, με μικρή συμμετοχή μαγνητίτη, τιτανίτη, απατίτη ή ιλμενίτη).
Υπάρχουν τρεις βασικές ποικιλίες δ.: ο τυπικός δ. (πλαγιόκλαστα + αυγίτης), ο ολιβινικός δ. (πλαγιόκλαστα + αυγίτης + ολιβίνης) και ο υπερσθενικός δ. (πλαγιόκλαστα + αυγίτης + υπερσθενής). Το χρώμα τους είναι σκούρο πράσινο ή και μαύρο. Με την επίδραση των ατμοσφαιρικών παραγόντων οι δ. εξαλλοιώνονται: ο αυγίτης μετατρέπεται σε αμφίβολο (ουραλιτίωση). Συνηθέστερη είναι η εξαλλοίωση των πυροξένων σε χλωρίτη. Οι Αμερικανοί πετρογράφοι παραδέχονται ως δ. μόνο όσους έχουν υποστεί ουραλιτίωση, ενώ τους υπόλοιπους τους θεωρούν δολερίτες.
Η πυκνότητα του δ. κυμαίνεται μεταξύ 2,8 και 3 gr/cm3. Όταν αποσαθρωθεί, ο δ. χάνει το πράσινο χρώμα του και γίνεται καστανός, εξαιτίας των οξειδίων του σιδήρου (λεμονίτης). Στα θερμά κλίματα ο δ. εξαλλοιώνεται σε κίτρινη άργιλο. Με την επίδραση της δυναμομεταμόρφωσης, οι δ. μετατρέπονται σε πρασινίτες.
Οι δ. αφθονούν στις ΗΠΑ, στη Γερμανία, στη Σκανδιναβία, στις κεντρικές και ανατολικές Άλπεις της Ιταλίας, μέσα σε οφειολιθικούς σχηματισμούς με τη μορφή πρασινιτών.
Στην Ελλάδα απαντώνται κυρίως σε ιουρασικούς ορίζοντες στην ομάδα πετρωμάτων των σχιστολίθων, των κερατολίθων και των οφειολίθων. Σε ορισμένες περιπτώσεις μέσα σε διαβασικές μάζες εμφανίζεται μεταλλογένεση χαλκού και μαγγανίου και κοιτάσματα στεατιτών. Οι δ. έχουν εφαρμογές στην κατασκευή οδοστρωμάτων.
Ο διάβασης, έκχυτο πυριγενές πέτρωμα, αποτελείται κυρίως από πλαγιόκλαστα και αυγίτη.
Dictionary of Greek. 2013.